умудра́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да умудрыцца.
умудро́насць, ‑і, ж.
Уласцівасць умудронага; валоданне вялікім вопытам, мудрасцю, ведамі.
умудро́ны, ‑ая, ‑ае.
Які мае вялікія веды, набыў багаты жыццёвы вопыт. На душы ў Таццяны разлілася цеплыня, агарнула радасць, што яна спраўдзіла надзеі гэтай добрай, умудронай жыццёвым вопытам жанчыны. Марціновіч.
умудры́цца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.
Ухітрыцца зрабіць, ажыццявіць што‑н., выйсці з цяжкага становішча. Бацька мой, Карн Яўстратавіч, неяк умудрыўся навучыцца чытаць, трошкі пісаць і слыў на вёсцы за грамацея. Сабаленка. Ходзячы ў дзесяты клас, Пятрок умудрыўся адначасова скончыць курсы трактарыстаў. Хадановіч. // Разм. іран. Зрабіць што‑н. непажаданае, тое, чаго лёгка можна было б пазбегнуць. — Як вы ўмудрыліся ўвесці машыну ў штопар? — задумліва, нібы сам з сабою разважаючы, запытаўся [у Макарава] Дым. Алешка.
умурава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад умураваць.
умурава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.
Умацаваць што‑н. цаглянай кладкай і растворам цэменту, гліны і пад. Душу ўкладваў.. [Апанас] у сваю работу, шчыра, душэўна вучыў і Марыю, як роўна вывесці сцяну, як навечна ўмураваць цагліну. Васілевіч. / у перан. ужыв. Як толькі .. [мароз] надзейна ўмуруе пруток, да яго прывязваецца свабодны канец лескі. Матрунёнак. / у безас. ужыв. За ноч рэчку ўмуравала.
уму́рзаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад умурзаць.
уму́рзацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Запэцкацца, замурзацца. Я ўзяўся раскладаць агонь.. Умурзаўся ўвесь, абсмаліў пальцы, .. а справа ні на крок не пасунулася. Шынклер.
уму́рзаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Разм. Запэцкаць, замурзаць у што‑н. Умурзаць твар у чарніцы.
умуро́ўванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. умуроўваць — умураваць.