Verbum

умі́г, прысл.

Імгненна. За сталом стары падняўся, І прыціхла ўміг радня ўся. Гілевіч. З дзесятак галоў Схілілася ўміг над паперай. Танк.

умі́ласцівіцца, ‑ціўлюся, ‑цівішся, ‑цівіцца; зак.

Стаць міласцівым, міласэрным.

умі́ласцівіць, ‑ціўлю, ‑цівіш, ‑цівіць; зак., каго-што.

Зрабіць міласцівым, міласэрным.

умі́ласціўлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад уміласцівіць.

умі́льна,

1. Прысл. да умільны.

2. безас. у знач. вык. Прыемна, радасна. На сэрцы стала ўмільна.

умі́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан умільнага. Умільнасць позірку. Пачуццё ўмільнасці.

умі́льны, ‑ая, ‑ае.

Пяшчотны, ласкавы. Умільная ўсмешка.

уміна́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да умяцца.

2. Зал. да умінаць.

уміна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да умяць.

уміра́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. уміраць.