зы́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм.
1. Глядзець, паглядваць; шукаць каго‑, што‑н. вачамі. Ядвіся зыркала вачамі — то на маці, то на Хрысціну, гатовая вось-вось умяшацца ў спрэчку. Пестрак. Джвучка таптаўся ў парозе, зашпільваў каўнер кашулі і зыркаў вачамі па сценах, — шукаў сваю вопратку. Пташнікаў.
2. Ярка, асляпляльна бліскаць. Школа зыркала электрычнымі агнямі. Навуменка.
зы́ркі, ‑ая, ‑ае.
Яркі, асляпляльны. Прамяністае зыркае сонца. □ Зыркае полымя шугала высока ў неба, адбівалася ў вокнах вагончыка. Даніленка.
зы́ркнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Аднакр. да зыркаць.
зы́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; незак.
Абл. Прагна глядзець на каго‑, што‑н. Я доўга зырыўся на пастраляны, зрашочаны кулямі капот, пагнутую, пакарабачаную кабіну. Сачанка.
зы́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.
Абл. Тое, што і зырыцца. Пахаджвае важна, узяўшыся ў бокі, І зырыць наўкруг спрактыкованым вокам. Маеўскі.
зысці́, зыду, зыдзеш, зыдзе; зак.
Тое, што і сысці.
зысці́ся, зыдуся, зыдзешся, зыдзецца; зак.
Тое, што і сысціся.
зыхо́д, ‑у, М ‑дзе, м.
Заканчэнне, завяршэнне, канец. Губернатар дазволіў затрымацца ў Адэсе да зыходу хваробы брата. Мехаў. // Вынік чаго‑н. Зыход спаборніцтваў. Зыход паядынку. □ [Алесь Гурло] не верыў у сілу сваёй хваробы і не прадчуваў трагічнага зыходу. Хведаровіч.
•••
На зыходзе — у канцы. Ноч была на зыходзе, з кожнай хвілінай святлеў усход. Краўчанка.
зыхо́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; незак.
1. Тое, што і сыходзіць.
2. з чаго. Грунтавацца на чым‑н., браць што‑н. за аснову. Ствараючы байку, паэт зыходзіць з жыццёвых з’яў свайго часу, з камічных рысаў у самой рэчаіснасці. Казека.
зыхо́дзячы,
1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад выходзіць.
2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які спадае, убывае. Расставіць лічбы ў зыходзячым парадку.
3. Дзеепрысл. незак. да выходзіць.