Verbum

зры́гванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. зрыгваць ​¹ — зрыгнуць.

зры́гвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да зрыгваць.

зры́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зрыгнуць.

зрыгну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што і без дап.

Разм. Вывергнуць цераз рот са страўніка частку нядаўна прынятай ежы (пераважна пра грудных дзяцей).

зрыжэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Які зрыжэў; парыжэлы. Зрыжэлы каўнер.

зрыжэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.

Зрабіцца рыжым. Валасы зрыжэлі. Трава зрыжэла.

зрыкашэ́ціць, ‑ціць.

Зак. да рыкашэціць.

зрына́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да зрынуцца.

2. Зал. да зрынаць.

зрына́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зрынуць.

зры́нуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Нечакана, з шумам упасці, зваліцца. Адплыў [Стась] далёка-далёка ад вогненнага берага, і там на яго зрынулася вялізная, з дом, хваля. Сабаленка. // перан. Зваліцца, абрушыцца на каго‑н. (пра гора, няшчасце). Гора зрынулася на чалавека.