Verbum

зрубцава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад зрубцаваць.

зрубцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., каго-што.

Пакрыць скрозь рубцамі. Зрубцаваць каню спіну.

зрудзе́лы, ‑ая, ‑ае.

Які зрудзеў; парудзелы. Зрудзелае лісце. □ Матляўся на сцяне надарваны зрудзелы плакат. Быкаў.

зрудзе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Зрабіцца рудым; парудзець. [Раман] сціскае ў руцэ халодны кашалёк. Вынасілася скура, зрудзела, працерлася. Пташнікаў.

зружаве́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Зрабіцца ружовым; паружавець. Забалелі, Зружавелі Яблыні і вішні. Бялевіч. На яго зірнуўшы, Ева ўся, як кветка, зружавела. Дубоўка.

зруйнава́льнік, ‑а, м.

Той, хто зруйнаваў або руйнуе што‑н.

зруйнава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які руйнуе, знішчае; разбуральны. Зруйнавальная сіла.

зруйнава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. зруйнаваць.

2. Тое, што і разбурэнне (у 2 знач.). — А зруйнаванні і бамбёжкі да гэтага часу і ў сне трывожаць маё сэрца, — кажа Барыс. Гарбук.

зруйнава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад зруйнаваць.

зруйнава́цца, ‑нуецца; зак.

Разбурыцца, ператварыцца ў руіны. — Пры немцах, самі ведаеце, гаспадарка зруйнавалася, ад вёскі адны галавешкі засталіся. Навуменка. // Ліквідавацца, знішчыцца. Ён прыйдзе — дзень, Калі ў змаганні жаркім Зруйнуюцца заставы Й рубяжы. Лявонны.