загадава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., што.
Разм. Адгадаваць, адпусціць (бараду, вусы і пад.).
зага́дана, безас. у знач. вык.
Аддадзен загад. Ідзі, куды загадана. □ — Загадана ўручыць вам ультыматум. Бачыла.
загада́ць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каму.
1. з інф. Аддаць загад. Прыйшоўшы ў роту, лейтэнант загадаў збірацца да выступлення. Мележ. // Распарадзіцца, наказаць. Чалавек загадаў брыгадзе зараз жа адчапіць паравоз і пускаць яго на бліжэйшы мосцік. Паслядовіч. Настаўніца загадала вывучыць на памяць верш. Шахавец.
2. Разм. Апавясціць (аб сходзе). Загадаць на сход.
загада́ць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
1. Прапанаваць загадку або пытанне для разгадка адказу. Загадаць загадку. Загадаць рэбус.
2. і без дап. Задумаўшы што‑н., імкнуцца знайсці адказ, угадаць вынік па картах, па якіх‑н. прыметах. [Бабка Параска] загадала: калі азірнецца [Лабановіч], дык з ім нічога благога не здарыцца ў дарозе, і ён шчасліва вернецца назад. Колас. // Разм. У думках спыніцца на чым‑н., выбраць што‑н. Загадаць лік.
зага́дванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. загадваць 1 (у 2 знач.). Загадванне бібліятэкай.
зага́дванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. загадваць 2 — загадаць 2. Загадванне загадак.
зага́двацца, ‑аецца; безас. незак.
Патрабавацца зрабіць што‑н. Ураднік перадаў .. [Самуілу Плаўніку] павестку, у якой загадвалася з’явіцца да воінскага начальніка ў павятовы горад. С. Александровіч.
зага́дваць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. Незак. да загадаць 1.
2. чым. Кіраваць установай, распараджацца чым‑н. Бацька.. быў чыгуначнікам, маці — загадвала дзіцячым садам, жылі ў дастатку, дружна. Ваданосаў. Усім скаромным загадвае старая. Крапіва.
зага́дваць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да загадаць 2.
зага́джаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад загадзіць.
зага́джвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да загаджваць.
зага́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да загадзіць.
зага́дзіцца, ‑іцца; зак.
Разм. Забрудзіцца, запэцкацца.