Verbum

угарэ́ць, ‑рыць; зак.

Спец. Паменшаць пры гарэнні, плаўленні.

угатава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што (часцей у форме дзеепрым. зал. пр.).

Прыставаць.

угаці́ць, угачу, угаціш, угаціць; зак., што ў што.

1. Выкарыстаць для гачэння, укласці ў гаць.

2. Разм. Зрасходаваць усё або вялікую колькасць чаго‑н. Угаціць усё масла ў адзін кацёл.

уга́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад угаціць.

уга́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да угаціць.