Verbum

угарэ́ць, ‑рыць; зак.

Спец. Паменшаць пры гарэнні, плаўленні.

угатава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што (часцей у форме дзеепрым. зал. пр.).

Прыставаць.

угаці́ць, угачу, угаціш, угаціць; зак., што ў што.

1. Выкарыстаць для гачэння, укласці ў гаць.

2. Разм. Зрасходаваць усё або вялікую колькасць чаго‑н. Угаціць усё масла ў адзін кацёл.

уга́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад угаціць.

уга́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да угаціць.

угі́н, ‑у, м.

Увагнутае месца на чым‑н., дзе‑н.; увагнутая частка крывой лініі.

угіна́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. угінаць — увагнуць, угнуць.

2. Тое, што і угін.

угіна́сты, ‑ая, ‑ае.

Які мае ўгін, з угінам. Угінастая сцяжынка .. віецца, як змейка, перада мною і вядзе ўсё ў больш высокія і густыя чароты. Пестрак.

угіна́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да увагнуцца, угнуцца.

угіна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да увагнуць (у 1, 2 знач.), угнуць.