Verbum

аўтамабілі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто займаецца аўтамабілізмам; вадзіцель аўтамабіля.

аўтамабілі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да аўтамабіліст.

аўтамабі́ль, ‑я, м.

Экіпаж з рухавіком ўнутранага згарання для перавозкі пасажыраў, грузаў па бязрэйкавых дарогах. Легкавы аўтамабіль.

[Фр. automibile ад грэч. autos — сам і лац. mobilis — рухомы.]

аўтамабі́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да аўтамабіля. Аўтамабільны завод. Аўтамабільныя дарогі. Аўтамабільны транспарт. Аўтамабільная катастрофа.

аўтамагістра́ль, ‑і, ж.

Шырокая, з палепшаным пакрыццём шашэйная дарога для масавага хуткага аўтамабільнага руху.

аўтамайстэ́рня, ‑і, ж.

Майстэрня на аўтамабілі для рамонту машын у палявых умовах; аўталятучка.

аўтама́т, ‑а, М ‑маце, м.

1. Апарат (машына, станок), які самастойна, без непасрэднага ўдзелу чалавека выконвае работу. Тэлефон-аўтамат. Аўтамат-піла.

2. Від ручной аўтаматычнай зброі; пісталет-кулямёт. Гадзіны паўтары з лесу даносілася сапраўдная кананада: бесперапынна стракаталі аўтаматы, мерна і гулка білі карабіны. Матрунёнак.

[Ад грэч. automatos — самарухомы.]

аўтама́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да аўтамата (у 2 знач.). Аўтаматная чарга. □ Дыверсанты на хаду заядла агрызаліся шчодрым аўтаматным агнём. Брыль.

аўтамато́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да аўтамабільных матораў, іх канструявання і вытворчасці.

аўтаматры́са, ‑ы, ж.

Чыгуначны (пасажырскі або службовы) вагон з уласным рухавіком.

[Фр. automotrice.]