Verbum

але́йня, ‑і; Р мн. ‑няў; ж.

Прадпрыемства па вытворчасці алею. На пабудове камбіната ішла падрыхтоўка да пуску млына, алейні, ваўначоскі. Сташэўскі.

але́йшчык, ‑а, м.

Спецыяліст па вытворчасці алею; алейнік.

але́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Пацвярджаць што‑н., сказанае другім, вымаўляючы «але».

александры́йскі, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з Александрыяй як з цэнтрам эліністычнай культуры. Александрыйскі музей. Александрыйская бібліятэка.

•••

Александрыйскі верш гл. верш.

Александрыйская папера гл. папера.

Александрыйскі стручок гл. стручок.

александры́т, ‑у, М, ‑рыце, м.

Каштоўны камень смарагдава-зялёнай афарбоўкі пры дзённым святле і чырвона-фіялетавы пры штучным асвятленні.

алексі́я, ‑і, ж.

Страта здольнасці чытаць з прычыны ачаговага пашкоджання галаўнога мозга.

[Ад грэч. a — адмоўная часціца і lexis — слова.]

але́невы, ‑ая, ‑ае.

1. Які належыць аленю; зроблены са скуры аленя. Аленевы рог. Аленевыя боты. Аленевая шапка.

2. у знач. наз. але́невыя, ‑ых. Сямейства жвачных парнакапытных жывёлін.

•••

Аленевы мох гл. мох.

аленегадо́вец, ‑доўца, м.

Спецыяліст па аленегадоўлі; аленявод.

аленегадо́ўля, ‑і, ж.

Развядзенне і вырошчванне аленяў як галіна жывёлагадоўлі.

аленегадо́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да аленегадоўлі. Аленегадоўчы саўгас. Аленегадоўчая ферма.