злі́так, ‑тка, м.
Кусок металу, атрыманы ў выніку плаўлення і адліўкі яго ў спецыяльную форму. Злітак чыгуну. Злітак сталі. // Разм. Кусок самароднага золата або срэбра.
злі́тасцівіцца, ‑ціўлюся, ‑цівішся, ‑цівіцца; зак.
Разм. Тое, што і злітавацца. [Палонны] пачаў прасіцца, каб над ім злітасцівіліся. Шахавец.
злі́ткавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да злітка, сустракаецца ў выглядзе зліткаў. Зліткавае золата.
злі́тнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць і стан злітнага; адзінства каго‑, чаго‑н. Злітнасць партыі з народам. □ Аўтар хоча давесці свой твор да ўзорнай закончанасці, да найбольшай злітнасці формы з ідэяй. Чорны.
злі́тны, ‑ая, ‑ае.
Які зліўся ў адно цэлае; адзіны, непадзельны. Злітнае напісанне. □ Умеў .. [Карп] на сходзе ў злітным тлуме распазнаць, адчуць і вылучыць галасы тых, каму найбольш цяжкі быў стары лад жыцця. Дуброўскі. Разам падаліся да калоны ўсе, зліліся, перамяшаліся і сталі гаманлівай злітнай масай. Шынклер.
зліто́ўвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да злітавацца.
2. Зал. да злітоўваць.
зліто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да злітаваць.
злі́ты, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад зліць.
2. у знач. прым. Злучаны ў адно, непадзельны (для слыху, зроку). Залы палаца амаль усе пуставалі, затое разнастайных гукаў, злітых у адну несціханую мелодыю, было хоць адбаўляй. М. Ткачоў.
зліў, зліва і зліву, м.
1. ‑у. Дзеянне паводле дзеясл. зліваць — зліць (у 1 знач.).
2. ‑а. Спец. Прыстасаванне для сцёку вады або другой вадкасці. Брудная вада сама вылівалася праз дзірку ў дне карыта і сцякала на двор: пад карытам у падлозе Лапко зрабіў зліў. Колас.
3. ‑а. Месца, дзе зліваюцца рэкі. Гарадзішча старое на зліве рэк, Больш як дзесяць стагоддзяў назад Першы зруб паставіў тут чалавек. Караткевіч.
злі́ўка, ‑і, ДМ зліўцы, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. зліваць — зліць (у 1 знач.).
2. толькі мн. (злі́ўкі, злівак). Злітыя рэшткі чаго‑н.