згусце́лы, ‑ая, ‑ае.
Які згусцеў; загусцелы. Згусцелае цеста.
згусце́ць, ‑ее; зак.
Тое, што і згусціцца. Кісель згусцеў. □ У цемры, якая яшчэ больш згусцела пасля ўспышкі ракеты, дзедавай постаці не было відаць. Сіняўскі.
згусці́цца, ‑ціцца; зак.
Стаць густым або больш густым. Цеста згусцілася. Хмары згусціліся. □ Усюды стала цямней, паветра згусцілася, павільгатнела, і гарадскія лямпачкі ледзь толькі блішчалі. Кулакоўскі. / Пра цемнату, змрок і пад. Цёмная сінь згусцілася на даляглядзе. Чорны. Змрок згусціўся да таго, што за пяць крокаў не разбярэш: чалавек ідзе ці куст пасоўваецца насустрач. Пташнікаў.
•••
Атмасфера згусцілася гл. атмасфера.
Хмары згусціліся гл. хмара.
згусці́ць, згушчу, згусціш, згусціць; зак., што.
Зрабіць густым або больш густым. Згусціць цеста. Згусціць пасевы.
•••
Згусціць атмасферу — стварыць напружанае становішча, абстаноўку.
Згусціць фарбы — празмерна перавялічыць што‑н., звычайна адмоўнае (у вусным апавяданні, адлюстраванні і інш.).
згушча́льнік, ‑а, м.
Спец.
1. Апарат для аддзялення цвёрдых часцінак ад вадкасці.
2. Рэчыва, якое дабаўляюць да другога рэчыва або сумесі для згушчэння.
згу́шчанасць, ‑і, ж.
Вялікая гушчыня, шчыльнасць чаго‑н. Згушчанасць насельніцтва ў горадзе. Згушчанасць пасеваў.
згу́шчаны і згушчо́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад згусціць.
2. у знач. прым. Прыгатаваны гусцейшым, чым звычайна, шляхам выпарэння часткі вады. Згушчонае малако.
згушча́цца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да згусціцца.
2. Паддавацца згушчэнню. Пара пры ахаладжэнні хутка згушчаецца.
3. Зал. да згушчаць.
згушча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да згусціць.