Verbum

гра́вер, ‑а, м.

Жук сямейства караедаў, шкоднік хваёвых дрэў.

гравёр, ‑а, м.

Майстар, мастак, які займаецца гравіроўкай.

[Фр. grauer.]

гравёрны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з працай гравёра, гравіроўкай, прызначаны для іх. Гравёрныя работы. Гравёрнае майстэрства. Гравёрная майстэрня.

гра́вій, ‑ю, м.

Асадкавая горная парода ў форме акругленых дробных каменьчыкаў, звычайна з прымессю пяску і галькі (скарыстоўваецца як будаўнічы матэрыял).

[Фр. gravier.]

граві́йка, ‑і, ДМ ‑війцы; Р мн. ‑віек; ж.

Разм. Дарога, высыпаная гравіем. [Лемяшэвіч] схаваўся ў цень старой бярозы, якая расла воддаль ад гравійкі, бо новая дарога праходзіла крыху ў баку ад старога шляху. Шамякін. Машына збочыла з гасцінца, праскочыла шурпатую гравійку і з’ехала на галоўную вуліцу калгаса. Стаховіч.

граві́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гравію. Гравійныя кар’еры. Гравійны пласт. // Накрыты гравіем. Гравійная дарога.

гравіме́тр, ‑а, м.

Прыбор, якім вымяраюць паскарэнне сілы цяжару.

гравіметры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гравіметрыі. Гравіметрычныя вымярэнні.

гравіме́трыя, ‑і, ж.

Раздзел геафізікі, які вывучае размеркаванне паскарэння сілы цяжару на зямную паверхню.

[Ад лац.gravis — цяжкі і грэч. metreō — мераю.]

гравірава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гравіравання. Гравіравальнае мастацтва. // Прызначаны для гравіравання. Гравіравальныя інструменты.