Verbum

але́нь, ‑я, м.

Свойская і дзікая жвачная жывёліна атрада парнакапытных з галінастымі рагамі і кароткім хвастом. Паўночны алень. Алень-марал. Плямісты алень. Язда на аленях.

аленябы́к, ‑небыка, м.

Жвачная жывёліна атрада парнакапытных з доўгімі спіральна закручанымі рагамі, якая водзіцца ў Цэнтральнай і Паўднёвай Афрыцы.

аленяво́д, ‑а, м.

Тое, што і аленегадовец.

аленяня́ і аленянё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Дзіцяня аленя.

алергалагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да алергалогіі. Алергалагічная прафілактыка.

алергало́гія, ‑і, ж.

Спец. Раздзел медыцыны, які вывучае прычыны ўзнікнення, механізм развіцця і праяўлення, прафілактыку і лячэнне алергічных хвароб.

алерге́н, ‑у, м.

Спец. Рэчыва, якое выклікае алергію.

алергі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да алергіі. Алергічны стан. Алергічнае захворванне.

алергі́я, ‑і, ж.

Змененая адчувальнасць ці рэактыўнасць арганізма на паўторнае дзеянне некаторых рэчываў.

[Грэч. allos — другі і ergon — дзеянне.]

алерго́лаг, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне алергалогіі.