Verbum

зва́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Склока, сварка. На што ж на зямлі Сваркі і звадкі, боль і гора, Калі ўсе мы разам ляцім Да зор? Багдановіч.

звадкава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. звадкаваць.

звадкава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад звадкаваць.

2. у знач. прым. Ператвораны ў вадкі стан. Звадкаваны газ.

звадкава́цца, ‑куецца; зак.

Перайсці ў вадкі стан.

звадкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Перавесці, ператварыць у вадкі стан. Звадкаваць аміяк.

звадко́ўвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да звадкавацца.

2. Зал. да звадкоўваць.

звадко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да звадкаваць.

зва́длівы, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Які мае адносіны да звадкі. Звадлівыя адносіны.

2. Схільны да звадак. Звадлівы чалавек.

зва́днік, ‑а, м.

Разм. Той, хто займаецца звадамі.

зва́дніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да зваднік.