грэнадзёр, ‑а,
1. У 17–18 стст. салдат, навучаны кіданню ручных гранат.
2. У царскай арміі і некаторых зарубежных арміях — салдат або афіцэр адборных (па высокаму росту) пяхотных і кавалерыйскіх часцей.
[Фр. grenadier.]
грэнадзёр, ‑а,
1. У 17–18 стст. салдат, навучаны кіданню ручных гранат.
2. У царскай арміі і некаторых зарубежных арміях — салдат або афіцэр адборных (па высокаму росту) пяхотных і кавалерыйскіх часцей.
[Фр. grenadier.]
грэнадзёрскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да грэнадзёра, грэнадзёраў, складаецца з іх.
грэна́ж, ‑у,
Нарыхтоўка і атрыманне грэны.
грэна́жны, ‑ая, ‑ае.
Звязаны з атрыманнем грэнажу.
грэ́нка, ‑і,
Падсмажаны на масле і падсушаны кусочак белага хлеба.
грэ́ты, ‑ая, ‑ае.
1.
2.
грэх, граху і граху;
1. У веруючых — парушэнне правіл рэлігійнай маралі.
2. Заганны ўчынак, памылка, правінка.
3.
•••
грэхападзе́нне, ‑я,
У біблейскім міфічным паданні — парушэнне першымі людзьмі, Адамам і Евай, запаветаў бога.
грэ́цкі 1, ‑ая, ‑ае.
Прыгатаваны з зерня грэчкі.
грэ́цкі 2, ‑ая, ‑ае.
Як састаўная частка некаторых складаных пазваў.
грэ́цца, грэюся, грэешся, грэецца;
1. Грэць, саграваць сябе.
2. Рабіцца цёплым, гарачым; пагравацца.