збяга́нне, ‑я. н.
Дзеянне паводле дзеясл. збягаць (у 1 знач.) — збегчы (у 1, 2 знач.).
збяга́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да збегчыся.
збяга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. Незак. да збегчы.
2. Спускацца па схіле ўніз, пад адхон (пра дарогу, сцежку і пад.). З пагорка ўніз, у бок даліны, Збягае сцежка між кустоў. Колас. Мазыр, Мазыр! Збягаеш ты з прыгожых берагоў крутых. Дубоўка.
збядне́лы, ‑ая, ‑ае.
Які збяднеў, стаў бедным. У скрыпача валасы былі гладка, акуратна прычасаны, і ўвесь ягоны выгляд паказваў на збяднелага інтэлігента. Галавач.
збядне́нне, ‑я, н.
Стан паводле знач. дзеясл. збяднець.
збядне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Стаць бедным. Бяднейшы часамі пабагацее, а багаты збяднее, калі надыдзе якое ліха. Колас.
збядня́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.
1. Незак. да збедніцца.
2. Зал. да збядняць.
збядня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да збедніць, збядніць.
збяле́лы, ‑ая, ‑ае.
Які збялеў, стаў белым. Поле вымерла, стыў збялелы ад інею лазняк у абочынах. Пташнікаў. На пасцелі ляжаў збялелы, як палатно, чалавек. Новікаў.