збалансава́насць, ‑і, ж.
Поўная суадноснасць, узаемазвязанасць (у саставе, пабудове, дзеяннях і пад.). Збалансаванасць паказчыкаў плана. Збалансаванасць вітамінаў у рацыёне.
збалансава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад збалансаваць (у 2 знач.).
збалансава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак.
1. Аднавіць страчаную раўнавагу рухамі цела. Збалансаваць на канаце.
2. што. Прывесці ў правільныя суадносіны ўзаемазвязаныя між сабой часткі чаго‑н. Збалансаваць бюджэт. Збалансаваць рацыён кармлення жывёлы.
збалбатну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што і без дап.
Разм. Сказаць тое, чаго не варта было казаць; прагаварыцца ў гутарцы, размове.
збале́лы, ‑ая, ‑ае.
Змучаны болем, пакутамі. Памалу ў збалелае цела вярталася ранейшая сіла. С. Александровіч. І толькі яму [Леаніду] аднаму Васіль мог бы смела паглядзець у вочы, выказаць усё, што агнём пякло яго збалелае сэрца. Краўчанка.
збале́цца, ‑еюся, ‑еешся, ‑еецца; зак.
Разм. Тое, што і збалець. Ці то збалелася Вольчына душа, стачылі яе адзінота і сум, а можа пераканаў гарачы шэпт Арыны, але без доўгіх угавораў нарадзілася яна перабрацца да свякрухі. Б. Стральцоў. — Я ўся збалелася па табе. Дзяцінка мая! Мележ.
збале́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Разм. Змучыцца, спакутавацца (звычайна пра душу, сэрца). Сэрца маці збалела ў трывозе. Новікаў. За вайну, напэўна, дружа мой, Перажыў і ты, збалеў душой. Бялевіч.
збалтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.
Спец. Злучыць, змацаваць пры дапамозе балтоў. Збалтаваць стыкі рэек.
збалто́ўвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да збалтоўваць.
збалто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да збалтаваць.