Verbum

зашчабе́ньвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да зашчабеньваць.

зашчабе́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зашчабяніць.

зашчабяні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Спец. Пакрыць, засыпаць шчэбенем. Зашчабянінь дарогу.

зашчабята́ць, ‑бячу, ‑бечаш, ‑беча; зак.

Пачаць шчабятаць.

зашчамі́цца, ‑шчамлюся, ‑шчэмішся, ‑шчэміцца; зак.

Уціснуцца, ушчаміцца.

зашчамі́ць, ‑шчамлю, ‑шчэміш, ‑шчэміць; зак., што.

Заціснуць паміж чым‑н.; сціснуць з двух бакоў чым‑н. Зашчаміць губу зубамі. Зашчаміць пальцы дзвярамі.

зашчамля́цца, ‑яецца; незак.

1. Незак. да зашчаміцца.

2. Зал. да зашчамляць.

зашчамля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да зашчаміць.

зашчапі́цца, ‑шчаплюся, ‑шчэпішся, ‑шчэпіцца; зак.

1. Застаўшыся ў памяшканні, зачыніць дзверы на зашчапку. — Зашчапіся, Нінка. А не баішся — як хочаш. Я на хвіліну схаджу да Ганны. Ермаловіч. Зашчапіўся [Маслянка] на кручок, яшчэ раз прачытаў пісульку. Машара.

2. Зачыніцца на зашчапку (пра дзверы).

зашчапі́ць, ‑шчаплю, ‑шчэпіш, ‑шчэпіць; зак., што.

1. Зачыніць на зашчапку. Спяшаючыся, [Пракоп] зашчапіў дзверы .. і заткнуў у прабой дубовы калок-затычку. Якімовіч. Зашчапіла [Грасыльда] за сабой у сенцах дзверы на кручок, бразнула клямкай, ідучы ў хату. Пташнікаў.

2. Накінуць зашчапку, кручок і пад. на прабой. Прыбіральшчыца зашчапіла кручок і з пакрыўджаным выглядам узялася за сваю справу. Быкаў.