зацухмо́ліць, ‑ло, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Разм. Забрудзіць, запэцкаць што‑н. Зацухмоліць сукенку.
зацухмо́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да зацухмоліцца.
2. Зал. да зацухмольваць.
зацухмо́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да зацухмоліць.
зацырава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.
Цыруючы, залатаць. Носячы дровы, .. [Грушэўскі] парваў пальчатку, і Аня яе зацыравала. Карпюк.
зацы́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Пачаць цыркаць.
зацыро́ўвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да зацыроўваць.
зацыро́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да зацыраваць.
зацыры́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Пачаць цырыкаць.
зацьме́нне, ‑я, н.
Астранамічная з’ява, калі адно нябеснае цела або яго цень закрываюць другое нябеснае цела. Зацьменне Сонца. Зацьменне Месяца.
зацьмі́ць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак., каго-што.
1. Засланіўшы сабою, зрабіць нябачным, непрыметным. Хмары зацьмілі сонца. □ Здаецца, свет звузіўся вакол цябе, шэрань зацьміла далягляд, і паветра насыпана пераднавальнічнымі подыхамі. Хадкевіч. // Пазбавіць магчымасці бачыць. Густы туман зацьміў вочы, і нейкі час Лагуцька ступаў наўгад, вобмацкам. Сіняўскі.
2. перан. Перавысіць каго‑н. сваімі якасцямі, заслугамі, адсунуць на задні план. Фельдфебель не мог адразу ачуняць ад такога геройства бацькі і зацьміць яго прыкладам яшчэ большай мужнасці. Брыль.
3. перан. Пазбавіць яснасці, зацямніць. Зацьміць розум.