уклёпванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. уклёпваць — укляпаць.
уклёпвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да укляпацца.
2. Зал. да уклёпваць.
уклёпваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да укляпаць.
уклінава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад уклінаваць.
уклінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.
Замацаваць што‑н. клінамі; заклінаваць.
укліне́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. уклініць і стан паводле знач. дзеясл. уклініцца.
уклі́нены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад уклініць.
укліні́цца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.
Увайсці, удацца клінам, вузкаю палосай у сярэдзіну чаго‑н. Сабраўся быў павярнуць у вёску, як заўважыў у маладым калгасным садзе, што глыбока ўклініўся ў поле, чалавечую постаць. Хадкевіч. На мяккай мураве ў зацішку. Дзе лес густы ўклініўся ў луг, Гуляюць [дзеці] у ката і мышку. Смагаровіч. У вярхоўях Бярэзіны, прытоку Дняпра, паміж марэннымі ўзвышшамі ўклінілася Верхне-Бярэзінская нізіна. Прырода Беларусі. // Уварвацца куды‑н. Брыгада прарвала варожую абарону, глыбока ўклінілася ў размяшчэнне немцаў. Мележ. Лыжныя батальёны, разведка, конніца, пяхотныя падраздзяленні глыбока ўклініліся ў варожы тыл. Асіпенка. // Уціснуцца паміж кім‑, чым‑н. [Марынка] ўклінілася паміж Паходнем і Заранікам, сунула Паходню свой пакунак і ўзяла абодвух пад рукі. Хадкевіч. // перан. Разм. Умяшацца ў што‑н. — Дык можа б за гэта і па чарцы выпілі? — нарэшце дачакаўся моманту Басько, каб уклініцца ў гаворку мужчын. Ермаловіч.
укліні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.
Уставіць што‑н. клінам у сярэдзіну чаго‑н. // перан. Разм. Уставіць у размову. Уклініць сваё слова ў гутарку.
укліно́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да уклінаваць.