Verbum

крон ​¹, ‑у, м.

Мінеральная хромавая фарба. Жоўты крон.

[Ад грэч. chrōma — фарба.]

крон ​², ‑у, м.

Спец. Тое, што і кранглас.

кро́на ​¹, ‑ы, ж.

Верхняя галіністая частка дрэва. Разгалістая крона дуба. □ Не раз густою кронаю сваёй Яна [сасна] нас ад дажджоў і бур хавала. Гаўрусёў.

[Ням. Krone, ад лац. corona — вянец, карона.]

кро́на ​², ‑ы, ж.

Грашовая адзінка некаторых заходнееўрапейскіх краін, а таксама манета адпаведная вартасці. Чэхаславацкая крона. Дацкая крона.

[Ням. Krone.]

кро́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да крону ​¹. Кронавая фарба.

кро́нверк, ‑а, м.

Абаронная прыбудова ў старых крэпасцях. Кронверк. Петрапаўлаўскай крэпасці.

[Ням. Kronwerk.]

кро́ністы, ‑ая, ‑ае.

З вялікай кронай. Кроністая ліпа.

кронпры́нц, ‑а, м.

Тытул наследніка трона ў Германіі і Аўстра-Венгрыі да падзення ў іх манархіі (1918 г.). // Асоба, якая мела гэты тытул.

[Ням. Kronprinz.]

кронпрынцэ́са, ‑ы, ж.

Жонка кронпрынца.

кронцы́ркуль, ‑я, м.

1. Прылада для чарчэння ў выглядзе спружыннага цыркуля, ножкі якога разводзяцца вінтом.

2. Прылада ў выглядзе цыркуля з доўгімі выгнутымі ножкамі для вымярэння дэталей.

[Ням. Kronzirkel.]

кроп, ‑у, м.

Аднагадовая травяністая расліна сямейства парасонавых з вострым прыемным пахам (ужываецца як прыправа да ежы). У садзе — гарачыня, асабліва ў абед. Пахне кропам, агуркамі. Сачанка.

кро́павы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кропу; прыгатаваны з кропу. Кропавы пах. Кропавая прыправа.