затармасі́ць 1, ‑машу, ‑мосіш, ‑мосіць; зак., каго.
Разм. Замучыць, стаміць тармосячы. Дзеці мяне зусім затармасілі.
затармасі́ць 2, ‑машу, ‑мосіш, ‑мосіць; зак.
Разм. Пачаць тармасіць.
затармо́жаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад затармазіць.
затармо́жвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да затармазіцца.
2. Зал. да затарможваць.
затармо́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да затармазіць.
затарцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., што.
Спец. Пакрыць тарцамі (гл. тарэц у 2 знач.).
затарцо́ўвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да затарцоўваць.
затарцо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да затарцаваць.
зата́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.
Змясціць у тару. Затарыць яблыкі. / у перан. ужыв. Пясочку ў лёгкіх мала, яшчэ не ўсё затарыў, Папыласось з запалам Кілімы тратуараў. Барадулін.
за́таўка, ‑і, ДМ ‑таўцы, ж.
Заправа, закраса са свінога сала, звычайна нутранога. [Сомік:] Скажы Тэклі, няхай падбяжыць, я крышан здору на затаўку дам. Крапіва. — Ого, сала! А як, можна есці на поўную губу? Ці можа яно ў цябе толькі дзеля закрасы? На затаўку ў капусту? Гурскі.
затаўка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да затаўчы 2.