Verbum

засмо́львацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да засмаліцца.

2. Зал. да засмольваць.

засмо́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да засмаліць ​¹.

засму́жаны, ‑ая, ‑ае.

Зацягнуты дымкай, смугой. Засмужаныя далі.

засмужы́ць, ‑смужыць; зак., што.

Зацягнуць дымкай, смугой.

засмуро́джаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад засмуродзіць ​¹.

засмуро́джвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да засмуроджваць.

засмуро́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да засмуродзіць ​¹.

засмуро́дзіць ​¹, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

Разм. Напоўніць смуродам. Засмуродзіць усю хату паленым.

засмуро́дзіць ​², ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак.

Разм. Пачаць смуродзіць.

засмуткава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак.

Пачаць смуткаваць.

засмуці́цца, ‑мучуся, ‑муцішся, ‑муціцца; зак., па кім і без дап.

Засумаваць, замаркоціцца. Засмуціцца па родных. Засмуціцца ад гора. // Выразіць смутак, заклапочанасць (аб твары, вачах і пад.). Прыгожы круглы твар Галіны Садоўскай паружавеў, светла-зялёныя вочы засмуціліся, галава яе з роўненькім праборам цяжка панікла. Дуброўскі.