зару́піць, ‑піць; безас. зак.
Пачаць рупіць.
зару́хацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Пачаць рухацца.
заруча́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да заручын, звязаны з абрадам заручын. Заручальны пярсцёнак.
зару́чаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад заручыць.
заруча́цца 1, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да заручыцца 1.
заруча́цца 2, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да заручыцца 2.
заруча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да заручыць.
зару́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.
Разм. Магчымасць атрымаць дапамогу, садзеянне; падтрымка, апека. — Ды гэта так! — Міхал уздыхае: — Але заручкі ён не мае. Яго паны не падтрымаюць, Бо на прымеце іншых маюць. Колас.
зару́чыны, ‑чын; адз. няма.
Абрад аб’яўлення каго‑н. жаніхом і нявестай. Спраўляюцца заручыны Вясельніцы засмучанай З вясёлым жаніхом. Купала.
заручы́цца 1, ‑ручуся, ‑ручышся, ‑ручыцца; зак., чым.
Загадзя забяспечыць сабе чыю‑н. падтрымку, дапамогу, згоду і пад. Сёмка заручыўся згодаю аднаго рамізніка, а сам з Рыгорам пайшоў на станцыю. Гартны.
заручы́цца 2, ‑ручуся, ‑ручышся, ‑рушыцца; зак., з кім і без дап.
Дамовіцца аб шлюбе, назвацца жаніхом і нявестай. — Спраўляй, хлопец засмучаны, з дзяўчынат заручыны, Спраўляй!.. Яна заручыцца, Спраўляй! Куляшоў. [Фельчарка] расказала мне, што ўвосень вось гэтага года заручылася з хлопцам, які жыве там, на сваёй і яе радзіме. Пестрак.
заручы́ць, ‑ручу, ‑ручыш, ‑ручыць; зак., каго.
Справіць абрад заручын. І калі прыйшлі сваты, малазнаёмыя людзі, бацька без ведама Пасты выпіў гарэлку, заручыў яе. Каваль. [Адэля] мне сказала, што бацькі на фэсце заручылі яе з Адасём, доўга таргаваліся пра пасаг. Гурскі.