Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

афгані́, нескл., н.

Грашовая адзінка Афганістана, якая па курсу Дзяржбанка СССР адпавядае 1,66 рубля.

афга́нка,

гл. афганцы.

афга́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да афганцаў. Афганскія мовы.

афга́нцы, ‑аў; адз. афганец, ‑нца, м.; афганка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. афганкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Афганістана.

афе́кт, ‑у, М ‑кце, м.

Праяўленне моцнага нервовага ўзрушэння.

[Ад лац. affectus — душэўнае хваляванне, страсць.]

афектава́ны, ‑ая, ‑ае.

Штучны, ненатуральна прыўзняты.

афектава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што і без дап.

Зрабіць (рабіць) што‑н. з афектацыяй.

афекта́цыя, ‑і, ж.

Незвычайная ўзрушанасць, штучнасць у манерах, паводзінах, прыўзнятасць у мове. Калі аднойчы на пасяджэнні бюро райкома ўстала пытанне аб замене старшыні ў заняпалым калгасе «Маяк», .. [Сцяпан Апанасавіч] папрасіў слова і без усякай асаблівай афектацыі сказаў, што калі б члены бюро даверылі яму, ён паехаў бы туды працаваць. Краўчанка.

[Лац. affectatio.]

афекты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Павышана-эмацыянальны.

афе́лій, ‑я, м.

Спец. Найбольш аддалены ад Сонца пункт арбіты планеты або каметы.

[Ад грэч. apó — воддаль і hélios — Сонца.]