Verbum

тэрмаста́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тэрмастата, звязаны з выкарыстаннем яго. Тэрмастатная камера.

тэрмасфе́ра, ‑ы, ж.

Слой верхняй атмасферы ад вышыні 80–90 км, тэмпература ў якім узрастае да вышынь 200–300 км і дасягае 1500°C, пасля чаго застаецца пастаяннай да вялікіх вышынь.

[Ад грэч. thermē — цяпло, гарачыня і spháira — шар.]

тэрматрапі́зм, ‑у, м.

Спец. Роставыя рухі органаў раслін у напрамку да крыніцы цяпла або ад яе.

[Ад грэч. thermē — цяпло, гарачыня і tropos — паварот, напрамак.]

тэрматэрапі́я, ‑і, ж.

Спец. Лячэнне цяплом.

тэрмаўсто́йлівасць, ‑і, ж.

Спец. Уласцівасць тэрмаўстойлівага. Высокая тэрмаўстойлівасць.

тэрмаўсто́йлівы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які вытрымлівае высокую тэмпературу. Тэрмаўстойлівая цэгла. Тэрмаўстойлівы інструмент.

тэрмафасфа́т, ‑у, М ‑фаце, м.

Штучнае фосфарнае ўгнаенне, якое атрымліваецца ў выніку спякання або сплаўкі фасфатаў ці апатытаў са шчолачнымі солямі.

тэрмафі́л, ‑а, м.

Спец. Арганізм, які нармальна развіваецца пры высокай тэмпературы. Рыбы-тэрмафілы. Бактэрыі-тэрмафілы.

[Ад грэч. thermē — цяпло, гарачыня і phileō — люблю.]

тэрмафі́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да тэрмафіла; з’яўляцца тэрмафілам. Тэрмафільныя арганізмы.

тэрмафо́б, ‑а, м.

Спец. Арганізм, які не развіваецца пры высокай тэмпературы. Грыбы-тэрмафобы.

[Ад грэч. thermē — цяпло, гарачыня і phóbos — страх.]