Verbum

запужа́насць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан запужанага.

запужа́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад запужаць.

2. у знач. прым. Палахлівы ад частых пагроз; настрашаны. — Гэтымі днямі прыйду, цётачкі. — Вось жа будзем рады, — азвалася жанчына, — а то мы нічога не ведаем, запужаныя мы. Галавач.

запужа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Запалохаць, застрашыць, зрабіць баязлівым. Запужаць дзіця.

запу́жванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. запужваць — запужаць.

запу́жвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да запужваць.

запу́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да запужаць.

запульсава́ць, ‑суе; зак.

Пачаць пульсаваць.

запунсаве́лы, ‑ая, ‑ае.

Які запунсавеў, зрабіўся пунсовым. Дзяўчына прытуліла да запунсавелых шчок халаднаватыя пялёсткі і шчасліва засмяялася. Даніленка.

запунсаве́цца, ‑еюся, ‑еешся, ‑еецца; зак.

Разм. Тое, што і запунсавець.

запунсаве́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

1. Зрабіцца пунсовым. Дзявочыя шчокі запунсавелі, нібы тыя ружы. Арочка.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Вылучыцца сваім пунсовым колерам, паказацца (аб чым‑н. пунсовым). У траве запунсавелі суніцы.