Verbum

занумаро́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да занумароўваць.

занумаро́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да занумараваць.

занура́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да занурыцца.

занура́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да занурыць.

зануры́цца, ‑нуруся, ‑нурышся, ‑цурыцца; зак., у што.

Разм.

1. Паглыбіцца, апусціцца. Плуг глыбока занурыўся ў зямлю. // перан. Цалкам аддацца якой‑н. рабоце. Занурыцца ў кнігі.

2. Залегчы, зарыцца ў што‑н. І штодня — Ад працы хоць і занурыцца, У пасцелі Мікіта раздзеты, Змрокам моўчкі, Ад сэрца любуецца Закурэлым ад дыму партрэтам. Чарот.

зануры́ць, ‑нуру, ‑нурыш, ‑нурыць; зак., у што.

Разм. Паглыбіць, апусціць у што‑н. [Нгару] адразу ўдалося ўхапіць Мангра ззаду і занурыць яго ў ваду. Маўр.

заныва́ць, ‑ае.

Незак. да заныць.

заныра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць ныраць.

заны́ць, ‑ныю, ‑ныеш, ‑ные; зак.

Пачаць ныць.

заняво́ленне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. заняволіць.