занато́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы; Р мн. ‑товак; ж.
Кароткі запіс, нататка. [У Самуйлёнка] былі ўжо занатоўкі і планы, але пісьменнік адчуваў, што яшчэ павярхоўна ўяўляецца яму змест новага твора. Хведаровіч. Сеўшы ў дрызіну, Прыстром выцягнуў традыцыйны блакнот і зрабіў у ім кароткую занатоўку. Шынклер.
занату́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца.
Зак. да натурыцца.
за́нач, прысл.
Разм. На працягу ночы. Красуцкі тут жа падняўся з парога, пачаў разбіраць цэнтрыфугу, каб перажыць ды высушыць занач. Скрыган.
заначава́ць, ‑чую, ‑чуеш, ‑чуе; зак.
Астацца дзе‑н. нанач. Заначаваць у горадзе. □ Стомленасць хіліла.. да думкі заначаваць тут з тым, каб заўтра досвіткам павандраваць куды-небудзь далей. Колас.
зандзі́раванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. зандзіраваць.
зандзі́равацца, ‑руецца; незак.
Зал. да зандзіраваць.
зандзі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., каго-што.
1. Даследаваць пры дапамозе зонда (у 1 знач.). Зандзіраваць рану.
2. Даследаваць падглебу пры дапамозе зонда (у 2 знач.). Зандзіраваць грунт.
3. перан. Разведваць, распытваць.
•••
Зандзіраваць глебу — старацца разведаць што‑н., каб вызначыць шансы на поспех.
зандзіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.
Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. зандзіраваць.
занездаро́віцца, ‑віцца; безас. зак.
Пачаць нездаровіцца.
занемага́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да занемагчы.