Verbum

жаўру́к, ‑а, м.

Разм. Жаваранак. Звініць жаўрук на адным месцы, як быццам ён прывязаны на нітачцы. Толькі крыламі трапеча. Няхай.

жаўта... (гл. жоўта...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая ўжываецца замест «жоўта...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: жаўтабокі, жаўталісты.

жаўтабо́кі, ‑ая, ‑ае.

З жоўтымі бакамі. Жаўтабокія крабы хутка пасоўваліся на дне і хаваліся між камення. Самуйлёнак.

жаўтабру́х, ‑а, м.

Вялікая змяя сямейства вужоў, якая водзіцца на поўдні; жаўтабрухі полаз.

жаўтава́тасць, ‑і, ж.

Адценне жаўтаватага колеру.

жаўтава́ты, ‑ая, ‑ае.

Злёгку жоўты. Неба ўсё яшчэ мела мутны, жаўтаваты колер. Шамякін.

жаўтаво́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Птушка атрада кулікоў, у якой каля вачэй жоўты абадок.

жаўтагру́ды, ‑ая, ‑ае.

З жоўтымі грудзямі. Жаўтагруды дзяцел.

жаўтадзю́бы, ‑ая, ‑ае.

З жоўтай дзюбай. Жаўтадзюбы грак.

жаўтазе́левы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да жаўтазелю.