жаўру́к, ‑а, м.
Разм. Жаваранак. Звініць жаўрук на адным месцы, як быццам ён прывязаны на нітачцы. Толькі крыламі трапеча. Няхай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)