замару́джаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад замарудзіць.
2. у знач. прым. З паменшанай хуткасцю; больш павольны, марудны, чым звычайна. Замаруджаны тэмп развіцця. Міна замаруджанага дзеяння.
замару́джванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. замаруджваць і стан паводле знач. дзеясл. замаруджвацца. Замаруджванне кроку.
замару́джвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да замарудзіцца.
2. Зал. да замаруджваць.
замару́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да замарудзіць.
замару́дзіцца, ‑дзіцца; зак.
Стаць больш марудным. Рух войск яшчэ больш замарудзіўся. Колас.
замару́дзіць, ‑руджу, ‑рудзіш, ‑рудзіць; зак.
1. што. Зрабіць больш павольным, марудным, паменшыць скорасць чаго‑н. Замарудзіць крок. □ Цягнік якраз замарудзіў хаду каля паўстанка. Хадкевіч.
2. без дап., з інф. або з чым. (звычайна з адмоўем). Затрымацца, прыпазніцца. Калеснік канчаў насаджваць спіцы, і каваль не замарудзіў з нацяжкай шыны. Пальчэўскі. Сцёпа, вядома, не замарудзіў прынесці кніжку, чым яшчэ больш узрадаваў дзядзьку Мікалая. Якімовіч.
замарынава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад замарынаваць.
замарынава́цца, ‑нуецца; зак.
Паддацца марынаванню, зрабіцца марынаваным. Грыбы добра замарынаваліся.
замарынава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.
1. Зрабіць марынаваным. Замарынаваць агуркі.
2. перан. Разм. Знарок не даць ходу чаму‑н., затрымаць што‑н. Замарынаваць заяву.
замарыно́ўвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да замарынавацца.
2. Зал. да замарыноўваць.