Verbum

эндакрыно́лаг, ‑а, м.

Урач, спецыяліст у галіне эндакрыналогіі.

эндапаразі́ты, ‑аў; адз. эндапаразіт, ‑а, М ‑зіце, м.

Паразіты, якія жывуць унутры жывёльнага або расліннага арганізма (напрыклад, глісты).

эндапла́зма, ‑ы, ж.

Унутраны, прылеглы да ядра слой цытаплазмы жывёльных і раслінных клетак.

[Ад грэч. éndon — унутры і plásma — вылепленае, аформленае.]

эндаскапі́я, ‑і, ж.

Спец. Агляд унутраных поласцей арганізма эндаскопам.

эндаско́п, ‑а, м.

Прыбор для агляду ўнутраных поласцей арганізма (страўніка, стрававода, мачавога пузыра і пад.).

[Ад грэч. éndon — унутры і skopeō — гляджу.]

эндатаксі́н, ‑у, м.

Спец. Бактэрыяльны яд, які ўваходзіць у склад пратаплазмы бактэрыі.

[Ад грэч. éndon — унутры і toxikon — яд.]

э́ндшпіль, ‑ю, м.

Заключная стадыя шахматнай гульні. Роўны эндшпіль.

[Ням. Endspiel.]

эндэмі́зм, ‑у, м.

Спец. Пашыранасць раслін і жывёл толькі ў пэўнай мясцовасці.

эндэ́мік, ‑а, м.

Спец. Расліна або жывёліна, пашыраная толькі ў пэўнай і абмежаванай мясцовасці.

[Ад грэч. éndēmos — мясцовы.]

эндэмі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Мясцовы, уласцівы пэўнай мясцовасці. Эндэмічныя захворванні арганізмаў. Эндэмічныя формы фауны.