Verbum

укірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. (звычайна з адмоўем «не»).

Разм. Змагчы кіраваць кім‑, чым‑н. Не ўкіраваць коньмі.

укіса́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. укісаць — укіснуць.

укіса́ць, ‑ае.

Незак. да укіснуць.

укі́слы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў кіслым, набыў неабходную кіслату.

укі́снуць, ‑не; пр. укіс, ‑ла; зак.

Стаць кіслым, набыць неабходную кіслату. Укісла рошчына.