укірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. (звычайна з адмоўем «не»).
Разм. Змагчы кіраваць кім‑, чым‑н. Не ўкіраваць коньмі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)