Verbum

сшы́ткавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сшытка. Сшыткавая папера.

сшы́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад сшыць.

сшы́ўка, ‑і, ДМ сшыўцы, ж.

Разм.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. сшываць — сшыць.

2. Месца, па якім сшыта што‑н., а таксама тое, чым сшыта.

сшыўны́, ‑ая, ‑ое.

Пашыты не з цэлага кавалка (матэрыі, скуры і пад.); які мае шво. Сшыўны рукаў.

сшыць, сшыю, сшыеш, сшые; зак., што.

1. Злучыць шыццём (краі скуры, тканіны і пад.). Сшыць кавалкі матэрыі. □ Дома я склаў паперу ў маленькую кніжачку і папрасіў маці, каб сшыла. Бядуля. // Пашыць. Сшыць боты. Сшыць сукенку. □ Век зжыць — не мех сшыць. Прыказка.

2. Злучыць, змацаваць (пра дошкі і пад.). Сшыць драніцы. // Зрабіць, змацоўваючы дошкі і пад. Сшыць рамы.