Verbum

срэбралю́бства, ‑а, н.

Уст. Прагнасць да грошай; карысталюбства.

срэ́бранік, ‑а, м.

Тое, што і сярэбранік. [Нічыпар:] Ось! Так і ты, Нічыпар, не за трыццаць срэбранікаў, дык за ласкавы погляд пана маёра адцураўся брата, прадаў братавых дзяцей, жонку. Кучар. Чалавека можна падкупіць рознымі рэчамі: срэбраніка — звонам манеты, хціўца і себялюбца — пахвальбой. Сабаленка.

срэбрано́снасць, ‑і, ж.

Наяўнасці ўтрыманне срэбра (у горнай пародзе). Срэбраноснасць пяску.

срэбрано́сны, ‑ая, ‑ае.

Які ўтрымлівае срэбра ў сваім саставе. Срэбраносны пясок.

срэ́браны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і сярэбраны. Настаўнік дастаў кашалёк, выняў срэбраны рубель і аддаў яго Лявону. Колас.

срэбрападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Падобны да срэбра.