Verbum

крэдытава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., каго-што.

1. Даць (даваць) каму‑н. у доўг, адпусціць (адпускаць) што‑н. у крэдыт. Крэдытаваць пакупнікоў. Крэдытаваць вялікай сумай.

2. Адпусціць (адпускаць) каму‑н. крэдыты (у 3 знач.). Крэдытаваць будаўніцтва.

крэ́дытавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да крэдыту. Крэдытавы запіс.

крэдытаздо́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць крэдытаздольнага.

крэдытаздо́льны, ‑ая, ‑ае.

Здольны вярнуць тое, што ўзяў у крэдыт.

крэды́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Уст. Крэдытны білет.

крэды́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да крэдыту (у 1 і 3 знач.). Крэдытная аперацыя. // Які ажыццяўляе аперацыі па выдачы крэдытаў (у 3 знач.). Крэдытная ўстанова.

•••

Крэдытны білет гл. білет.

крэдыто́р, ‑а, м.

Асоба або ўстанова, якія даюць у крэдыт грошы або тавары.

[Лац. creditor.]

крэдыто́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да крэдытора. Крэдыторскі рахунак.

крэз, ‑а, м.

Пра ўладальніка незлічоных багаццяў.

[Ад імя цара Лідыі (у Малой Азіі) Крэза, які меў незлічоныя багацці.]

крэзо́л, ‑у, м.

Хімічнае злучэнне ў каменнавугольным дзёгці з характэрным пахам (шырока выкарыстоўваецца для вырабу пластмас і атрымання дэзінфіцыруючых сродкаў).

[Крэазот і лац. ol(eum) — алей.]