Verbum

кве́тачніца ​¹, ‑ы, ж.

Работніца, якая вырабляе штучныя кветкі, а таксама прадаўшчыца кветак.

кве́тачніца ​², ‑ы, ж.

Муха, шкоднік сельскагаспадарчых раслін.

кве́тачны, ‑ая, ‑ае.

Прыгатаваны з кветак. Кветачны адэкалон. Кветачная эсенцыя.

кве́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Орган размнажэння ў пакрытанасенных раслін, які развіваецца з пупышкі (бутона) і складаецца з кветаножкі, кветаложа, чашачкі, вяночка, звычайна каляровага, тычынак і песціка (песцікаў). Апылкаванне кветак. □ Кветкі, якія згортвалі нанач свае пялёсткі, распусціліся, і вакол іх звінелі пчолы, бомкалі чмялі. Дайліда. // Гэта частка расліны разам са сцяблом. Букет палявых кветак.

2. Травяністая расліна, якая прыгожа і пахуча цвіце. Пакаёвыя кветкі. Садзіць кветкі.

•••

Жывыя кветкі — натуральныя, не штучныя кветкі.

кветкаво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Той, хто займаецца кветкаводствам.

кветкаво́дства, ‑а, н.

Вырошчванне кветкава- і лісцева-дэкаратыўных раслін як галіна раслінаводства. Развіццё кветкаводства.

кветкаво́дчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кветкаводства, звязаны з ім. Кветкаводчая гаспадарка. Кветкаводчая станцыя.

кве́ткавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да кветкі. Кветкавая пупышка. Кветкавы пылок.

2. Прызначаны для кветак. Кветкавая аранжарэя.

3. Які мае органам размнажэння кветкі (у 1 знач.). Кветкавая расліна.

кветкае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Спец. Жук, лічыцца якога харчуецца бутонамі і кветкамі раслін. Яблыневы кветкаед.

кве́тнік, ‑а, м.

Градка, клумба або агародчык, дзе растуць кветкі. Такога кветніка ва ўсёй вёсцы не знойдзеш: і цюльпаны, і півоні, і макі, і ружы, і вяргіні, і астры. Сіняўскі.

кве́тнікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кветніка, з’яўляецца кветнікам. Кветнікавы ўчастак.