Verbum

вузкаго́рлы, ‑ая, ‑ае.

1. З вузкім горлам (пра пасуду). Вузкагорлы гладыш.

2. З вузкім праходам, уваходам. Вузкагорлая бухта.

вузкагру́ды, ‑ая, ‑ае.

З вузкімі, упалымі грудзьмі.

вузкадыяле́ктны, ‑ая, ‑ае.

Які не выходзіць за межы дыялекта, не з’яўляецца здабыткам агульнанацыянальнай мовы. Вузкадыялектная лексіка.

вузкакале́йка, ‑і, ДМ ‑лейцы; Р мн. ‑леек; ж.

Вузкакалейная чыгунка. [Вугаль] падвозілі сюды на ваганетках па вузкакалейцы, якая ішла ад вугальнага склада. Лынькоў.

вузкакале́йны, ‑ая, ‑ае.

З вузкай рэйкавай каляёй. Вузкакалейная чыгунка. // Прызначаны для чыгунак з вузкай каляёй. Вузкакалейны вагон.

вузкалі́сты, ‑ая, ‑ае.

Які мае вузкае лісце.

вузкало́бы, ‑ая, ‑ае.

1. З вузкім, нізкім ілбом.

2. перан. Разм. З абмежаванымі поглядамі; недалёкі. Вузкалобы палітык.

вузкамясцо́вы, ‑ая, ‑ае.

Пашыраны на невялікай тэрыторыі. Вузкамясцовыя моўныя з’явы.

вузканацыяна́льны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае інтэрнацыянальнага значэння.

вузкано́сы, ‑ая, ‑ае.

1. З вузкім носам. Вузканосае судна.

2. Разм. З вузкім наском, носікам (пра абутак, пасудзіну і пад.). Вузканосыя чаравікі.