Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

аўтагара́ж, ‑а, м.

Аўтамабільны гараж.

аўтаге́н, ‑у, м.

Спосаб рэзання і зваркі металаў; тое, што і аўтагенная зварка (гл. зварка), аўтагеннае рэзанне (гл. рэзанне).

[Ад грэч. autogenēs — самародны.]

аўтаге́нны, ‑ая, ‑ае.

У выразах: аўтагенная зварка гл. зварка; аўтагеннае рэзанне гл. рэзанне.

аўтаге́ншчык, ‑а, м.

Разм. Рабочы, які займаецца аўтагеннай зваркай.

аўтаго́нкі, ‑нак; адз. аўтагонка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Спец. Гонкі на аўтамабілях.

аўтаго́ншчык, ‑а, м.

Спец. Спартсмен, удзельнік аўтагонак.

аўтагравю́ра, ‑ы, ж.

Гравюра, адціснутая з дошкі, гравіраванай самім аўтарам малюнка.

аўтаграфі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да аўтографа. Аўтаграфічная калекцыя.

2. Які з’яўляецца аўтографам. Аўтаграфічны надпіс.

аўтагужавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да аўтамабільных і гужавых перавозак. Аўтагужавы транспарт. Аўтагужавы шлях.

аўтадае́нне, ‑я, н.

Даенне пры дапамозе даільных машын.