закурлы́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Пачаць курлыкаць. // Курлыкнуць некалькі разоў запар; пракурлыкаць. Нібы ў адказ дзяўчынцы птушкі дружна і моцна закурлыкалі і схаваліся за густым сасновым борам. Ляўданскі.
закурня́ўкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Пачаць курняўкаць. // Пракурняўкаць. Кот закурняўкаў і адскочыў убок.
закуро́дыміцца і закурады́міцца, ‑млюся, ‑мішся, ‑міцца; зак.
Пакрыцца сажай; задыміцца. Шкло ў лямпе закуродымілася.
закуро́дыміць і закурады́міць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак., каго-што.
Пакрыць сажай; задыміць. Закурадыміць сцены.
закуро́дымлены і закурады́млены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад закуродыміць, закурадыміць.
2. у знач. прым. Пакрыты сажай; задымлены. Закуродымленая кепка была нацягнена на лоб. Чорны. Злева і справа чарнелі папялішчы, пахіленыя закурадымленыя каробкі, абгарэлыя дрэвы. Сіўцоў.
закуро́дымлівацца і закурады́млівацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да закуродыміцца, закурадыміцца.
2. Зал. да закуродымліваць, закурадымліваць.
закуро́дымліваць і закурады́мліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да закуродыміць, закурадыміць.
закуры́цца 1, ‑куруся, ‑курышся, ‑курыцца; зак.
Пакрыцца сажай; задыміцца. Сцены закурыліся ад дыму.
закуры́цца 2, ‑курыцца; зак.
Пачаць курыцца.
закуры́ць 1, ‑куру, ‑курыш, ‑курыць; зак., каго-што.
Пакрыць сажай; задыміць, закуродыміць. — Цябе ж тут закурыць, матка родная не пазнае, — сказаў машыніст. Арабей. Нябёсы над краем пажар закурыў. Вялюгін.
закуры́ць 2, ‑куру, ‑курыш, ‑курыць; зак.
1. што, чаго і без дап. Запаліўшы папяросу, люльку, пачаць курыць, зацягнецца дымам. Закурыць махоркі. Хацець закурыць. □ Дзед закурыў люльку і доўга кашляў ненатуральным кашлем. Якімовіч.
2. Пачаць курыць, стаць курцом.
3. Пачаць курыць (у 2 знач.).
закурэ́лы, ‑ая, ‑ае.
Пакрыты сажай; закураны. Закурэлыя трубы фабрычных карпусоў.