забрадзі́ць, ‑бродзіць; зак.
Пачаць брадзіць 2.
забразгата́ць і забразгаце́ць, ‑гачу, ‑гочаш, ‑гоча; зак.
Разм. Пачаць бразгатаць, бразгацець. // Прабразгатаць, прабразгацець. За варотамі вельмі звонка рыпеў пад нагамі снег, грукнулі яшчэ раз у брамку — забразгацела клямка. Лупсякоў.
забра́згаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Пачаць бразгаць. // Бразнуць некалькі раз запар. Забраэгалі дзверы, і дзве постаці пайшлі паволі на вуліцу. Чорны.
забразджа́ць і забразджэ́ць, ‑джыць; зак.
Пачаць бразджаць, бразджэць. // Прабразджаць, прабразджэць. Каетан у злосці ш[а]ргануў локцем місу са стала. На падлозе забразджэлі чарапкі. Броўка.
забракава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад забракаваць.
забракава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., каго-што.
Прызнаць непрыгодным, недабраякасным. Забракаваць праект. □ Патраўка была нецікавая. Госць і гаспадар пабоўталі трохі лыжкамі і забракавалі яе. Колас. — Ну, а калі ў армію не возьмуць? — Як гэта не возьмуць? — здзівіўся Сцяпан. — Ну, забракуюць. Па здароўю. Дадзіёмаў.
забрако́ўвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да забракоўваць.
забрако́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да забракаваць.
забра́ла, ‑а, н.
Частка шлема, якой прыкрываецца твар, каб засцерагчыся ад удараў. Здаецца, зараз з цаглянай вежы вылезе рыцар і скажа: — Стой! На твар забрала апусціць нізка. А. Вольскі.
•••
З адкрытым (паднятым) забралам — адкрыта, не ўтойваючы сваіх сапраўдных намераў.
забранірава́цца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; зак.
Засцерагчыся, агарадзіцца бранёй (у 2 знач.).