Verbum

забо́жкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць божкаць.

забо́й ​¹, ‑ю, м.

Канец горнай выпрацоўкі, штольні, дзе здабываюцца карысныя выкапні. Адмыслова малаток адбойны У забоі крышыць скібы вугалю. Звонак.

забо́й ​², ‑ю, м.

Забіванне, зарэз жывёлы для прамысловых мэт. Забой жывёлы.

забо́йнасць, ‑і, ж.

Спец. Сіла дзеяння (снарада, кулі). Забойнасць куль.

забо́йны ​¹, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для забою ​¹, для працы ў забоі. Забойны механізм.

забо́йны ​², ‑ая, ‑ае.

1. Прызначаны для забою ​². Забойны цэх.

2. Які дзейнічае смяртэльна, забівае насмерць. Забойная сіла асколка.

•••

Забойная вага гл. вага.

забо́йства, ‑а, н.

Дзеянне паводле дзеясл. забіваць — забіць ​¹ (у 1 знач.); злачыннае пазбаўленне жыцця каго‑н. Тупыя расісты, чалавека-ненавіснікі пачыналі з тэрору, з масавых забойстваў. Шамякін. За забойства правакатара Саша Грынявіцкі быў асуджаны да пакарання смерцю. Хромчанка.

забо́йца, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑ы, Т ‑ай, ж.

Той, хто ўчыніў забойства. Забойцу, хоць не ўцякаў ён і не быў страшны, пастронкам завязалі за спіну рукі. Галавач.

забо́йшчык, ‑а, м.

Гарняк, які працуе ў забоі ​¹.

забо́мкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць бомкаць.

забо́ўтацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Пачаць боўтацца.

забо́ўтаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць боўтаць.