закліна́льнік, ‑а,
Той, хто заклінае (у 1 знач.).
Verbum
анлайнавы слоўнікТлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVuзакліна́льніца, ‑ы,
закліна́льны, ‑ая, ‑ае.
Які змяшчае ў сабе або выражае заклінанне (у 2, 4 знач.).
закліна́нне, ‑я,
1.
2. Словы і выразы, якімі заклінаюць (у 1 знач.).
3. Гарачая просьба, мальба аб чым‑н.
4. Праклён, лаянка.
закліна́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца;
1.
2.
закліна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1. Імкнуцца падпарадкаваць каго‑, што‑н. сілай чараў, вядзьмарства, малітваў.
2. Горача прасіць, маліць аб чым‑н.
3. Моцна лаяць, праклінаць.
закліно́ўвацца, ‑аецца;
1.
2.
закліно́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
заклубі́цца, ‑біцца;
Пачаць клубіцца.
заклы́гаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;