Verbum

закіса́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. закісаць — закіснуць.

закіса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закіснуць.

закіслі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Зрабіць кіслым або кіславатым, дабавіўшы кіслаты. Закісліць варыва рашчынай.

закі́слы, ‑ая, ‑ае.

1. Які закіс, зрабіўся кіслым. Закіслы булён.

2. Разм. Занадта кіслы. Боршч атрымаўся закіслы.

закісля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да закісліць.

закі́снуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. закіс, ‑ла; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць кіслым, укіснуць. Цеста закісла.

2. перан. Зрабіцца бяздзённым, абыякавым да ўсяго; апусціцца. Практыка паказвае, што нават самыя вопытныя, выдатна падрыхтаваныя кадры могуць закіснуць і адстаць ад жыцця, калі яны застануцца стаяць на месцы, не будуць пастаянна ўзбагачаць свае веды. Гурскі.

закітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Замазаць кітам (стыкі шыб з аконнымі рамамі). Закітаваць вокны на зіму.

закіто́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. закітоўваць — закітаваць.

закіто́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да закітоўваць.

закіто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закітаваць.