закво́хкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Пачаць квохкаць.
заквэ́цацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Запэцкацца, забрудзіцца. Дзіця заквэцалася ў гразь.
заквэ́цаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Запэцкаць, забрудзіць. Заквэцаць сукенку.
заке́шкацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм.
1. Заварушыцца. Каля нас у аеры нешта закешкалася, а потым ціхенька плюхнула ў ваду. Карпюк.
2. Затрымацца, замарудзіць, залішне павольна робячы што‑н. Калі .. [наглядчык] аднойчы закешкаўся, я паспеў разгледзець пры адчыненыя дзверы шырокае закратаванае акно. Асіпенка.
заківа́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Пачаць ківацца.
заківа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Пачаць ківаць.
закігі́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Пачаць кігікаць.
за́кід, ‑у, М ‑кідзе, м.
1. Дзеянне паводле дзеясл. закідваць 2 — закінуць (у 1, 2 і 4 знач.).
2. Напамінанне, лёгкі папрок. Нельга было сказаць, каб цэх працаваў блага: план ён не толькі выконваў, але і перавыконваў. Ніхто б не мог зрабіць за гэта закіду. Сабаленка.
закі́даны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад закідаць.
2. у знач. прым. Пакінуты без увагі, недагледжаны. Алесік страшна закіданы і адзеты бядней за ўсіх. Колас.
закі́дацца 1, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Пакідаць на сябе чаго‑н., прыкрыцца чым‑н. Закідацца граззю. Закідацца сенам.
закі́дацца 2, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Пачаць кі́дацца.
закіда́цца, ‑а́ецца; незак.
1. Незак. да закінуцца.
2. Зал. да закіда́ць.