Verbum

заілі́цца, ‑ліцца; зак.

Запоўніцца ілам, пяском і пад. (пра рэчышча ракі, канала, ложа вадаёма).

заілі́ць, ‑ліць; зак., што.

Запоўніць, несці пяском, ілам і пад. Змыты з адхону грунт заіліў дно канала.

заі́львацца, ‑аецца.

Незак. да заіліцца.

заі́льваць, ‑ае.

Незак. да заіліць.

заільсні́цца, ‑ніцца; зак.

Пачаць ільcніцца.

заімгле́лы,

гл. замглелы.

заімглёны,

гл. замглёны.

заімглі́цца,

гл. замгліцца.

заімглі́ць ​¹,

гл. замгліць ​¹.

заімглі́ць ​²,

гл. замгліць ​².

заі́мка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

1. Гіст. Заняцце, захоп свабоднага ўчастка зямлі пры першапачатковым засяленні мясцовасці, а таксама ўчастак, заняты такім чынам. Ёсць пасёлак на поўначы «Зімка». Давялося мне там зімаваць, у тайзе раскарчоўваць заімку, Ставіць хату, бярвенне часаць. Хведаровіч.

2. Невялікі пасёлак або асобная сядзіба за межамі асноўнага паселішча на Урале і ў Сібіры. Гляджу на леташнія здымкі, Што крышку палінялі без пары, І ўспамінаю дальнія заімкі, І астравы, і плёсы Усуры. Грахоўскі.