Verbum

крыніцазна́ўства, ‑а, н.

Дапаможная дысцыпліна, якая распрацоўвае метады вывучэння і выкарыстання гістарычных крыніц.

крыніцазна́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да крыніцазнаўства.

крыні́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Памянш.-ласк. да крыніца (у 1 знач.); невялікая крыніца. Алесь хадзіў каля крынічкі, Што з лесу тут жа выцякала І дужкай хату агібала. Колас.

крыні́чнік, ‑у, м.

Род адна‑, двух- і шматгадовых травяністых раслін, радзей кустоў, сямейства залознікавых.

крыні́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да крыніцы (у 1 знач.). Крынічная вада. Крынічны струмень.

крыні́чышча, ‑а, н.

Паглыбленне, у якім знаходзіцца, б’е крыніца; крынічнае месца. З дарогі відна была старая крыніца — мініяцюрнае азярцо з багністым крынічышчам навокал. Чорны.

крыптага́мія, ‑і, ж.

Спосаб размнажэння бяскветкавых, споравых раслін.

[Ад грэч. kryptós — тайны і gámos — шлюб.]

крыптагра́ма, ‑ы, ж.

Надпіс, выкананы адным са спосабаў крыптаграфіі.

[Ад грэч. ktyptós — скрыты і grámma — надпіс.]

крыптаграфі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да крыптаграфіі. Крыптаграфічнае пісьмо.

крыптагра́фія, ‑і, ж.

Спосаб пісьма, зразумелы толькі для дасведчаных або разлічаны на адгадванне.

[Ад грэч. ktyptós — скрыты і gráphō — пішу.]